Al over de helft!

Lieve mensen,

Wederom bedankt voor alle leuke reacties! We begrijpen dat het in Nederland lang niet zulk mooi weer is, dus we zullen proberen om wat zon jullie kant op te sturen....

Goed, de laatste keer dat jullie van ons gehoord hebben zaten we aan het einde van de wereld, Ushuaia.

We zouden de volgende dag om 6 uur vertrekken, dus zouden vroeg naar bed gaan,....het lot bepaalde anders.
We hadden `s avonds nog leuke mensen ontmoet, en daar ook meegegeten en enkele wijntjes gedronken. Om 1 uur hadden we maar besloten om niet meer te gaan slapen en de club aan de overkant van de straat op te zoeken.....De rest laat zich raden denk ik zo,...om 6 uur betraden wij in een iets wat beschonken toestand de bus....ach, ook weer meegemaakt ;)

In Calafate aangekomen om 2 uur `s nachts waar we 5 uur moesten wachten op de bus naar el Chalten...Da`s niet echt een aanrader! Het was er erg koud,..en zat vol met mensen die na het uitgaan ook naar El Chalten wilde ( en een of andere lamme idioot die maar over zijn vriend Rico bleef praten die `ie niet kon vinden...). Gelukkig ook nog wat andere verkleumde toeristen, maar we waren onwijs blij toen we weer de warme bus in mochten.

In El Chalten aangekomen kregen we de spannend zoektocht naar een hostel. We hadden in Ushuaia al op internet gezocht en mailtjes gestuurd, en de mensen van ons hostel daar laten bellen. Maar dit alles was helaas tevergeefs, ze zaten allemaal vol.
We hadden dus het idee om even naar de tourist information te lopen om daar te vragen of zij nog hostels wisten....
haha,....dat was een grote grap, want El Chalten is een soort gat. Ze hebben daar geen wegen, de stoep waren ze op dat moment aan het bouwen. Ook geen busterminal, we werden gewoon midden op de straat in het dorpsje afgezet. Laat staan dus een tourist information. Gelukkig konden wij ons scharen met een koppel uit Madrid (die de taal dus even net wat machtiger waren). Uiteindelijk zijn we in een soort hutje bij een camping terecht gekomen. De verwarming werkte er niet optimaal, en de kamer was ook iets wat koud, maar de andere reizigers waren ontzettend aardig. We zijn na een douche overdag even nog ons bed ingekropen wegens gebrek aan slaap, en `s avonds wederom vroeg gaan slapen.

Na een heerlijke lange, en uiteindelijk warme, nacht hebben we de dag erna de Fitz Roy beklommen. Dit was dè rede dat we naar El Chalten gingen, dus onze verwachtingen waren iets wat hoog. De klim begon onwijs stijl, en na 10 minuten liep het water ons al over de rug. Maar zoals jullie weten zijn we onwijze doorzetters, dus we kwamen hoger en hoger. Het uitzicht onderweg, als we tijd hadden om om ons heen te kijken, was fenomenaal! De truc is om de Fitz Roy te zien zonder wolken, waarin hij ongeveer de halve dag in gehuld ligt.
Ik denk als dank dat we speciaal voor hem naar El Chalten zijn gekomen, hebben we schitterende plaatjes kunnen schieten van een totally exposed Fitz Roy.

Rond een uurtje of 5 waren we weer terug in `t dorpje. Onze bus naar Bariloche ging om half 2 `s nachts. De aardige mevrouw van ons hutje had ons echter uit de accomodatie verjaagd. Wilde we nog in het huisje blijven, dan zouden we nog voor een tweede nacht moeten betalen.
Dus hebben we ons maar geïnstalleerd in een kroegje en daarna heerlijk zitten kletsen en lonley planet en dominicus boekjes lezen over onze volgende stad.
Rond 11 uur moesten we ook onze backpack ophalen en zijn we met nog een aantal andere van ons huisje naar een ander hostel gegaan om daar warm te wachten op onze bus.

De reis naar Bariloche was heftig. In het zuiden rijden alleen de wat billigere bussen, en dus hadden we geen eten onderweg, op een reis van 30 uur. Gelukkig wisten we dit al, maar de broodjes ham/kaas komen je op een gegeven moment ook een tikkie de neus uit kan ik je vertellen.
We reden over de fameuze Ruta 40. Welke door heel Argentinië rijdt. Dat idee is natuurlijk erg leuk, en toegegeven, het uitzicht over de bergen, de beesten (een soort lama`s) en de zonsonder en -opgang was prachtig. Het enige nadeel is dat de beste mensen even vergeten zijn om deze weg te asfalteren. Dit houdt dus in dat we 30 uur lang door elkaar geschud zijn. Het was zelfs zo erg, dat Wille wakker werd toen we 5 minuten over een glad stukje reden met de vraag wat er in hemelsnaam aan de hand was, want er klopte iets niet....

Om 9 uur `s ochtends kwamen we aan in Bariloche, en kregen we een lift naar het centrum van een kennis van een van de meisjes waarmee we samen in de bus hadden gezeten.
Zij zette ons af bij de tourist information. We waren ondertussen met z`n 3en, want Stevan, een Duitse jongen die nog eventjes 2 dagen Bariloche mee wilde pakken voordat hij naar Chili ging, had zich bij ons aangesloten, erg gezellig.

We kregen een lijst mee met hostels en gingen op strooptocht door de stad.
Na aan aantal `Nee sorry, we zitten helemaal vol` begon de moed ons zo stiekem in onze bergschoenen te zakken.
Uiteindelijk zijn we bij een erg aardige Duitse meneer aangkomen die een heerlijk schoon hostel had, met eigen badkamer!
We hebben die dag heerlijk genoten van de zon die we eindelijk weer hadden, en de fleecevesten en windstoppers konden weer onderin de backpack, jippie!!

Dag 2 in Bariloche zijn we naar het Parc National Nauhel Huapi gegaan. Wat wij dachten dat een rustig fietstochtje door de natuur zou worden, werd een heftige overlevingstocht op de mountainbikes. Hollanders schijnen nog wel eens te vergeten dat ze hier wèl bergen hebben (of misschien alleen wij).En toen we dan eindelijk ff lekker hard de berg AF mochten, kreeg Wille een lekker band!Gelukkig dan weer wel dat we van de lage landen komen, want daar draaien wij onze hand natuurlijk niet voor om! Tussen onze tocht om dood en leven wilde onze grote vriend Stevan ook nog `even` een berg(je) beklimmen, en nee, het kon niet ver omhoog zijn.
Natuurlijk wilde wij ons niet laten kennen als de suffe mutsen zonder conditie, dus ja hoor, wij gingen mee.
Na drie kwartier hadden we dan eindelijk de top bereikt. We konden ondertussen onze tanden scrubben met het zand, en konden niet meer zien waar onze broek ophield en de zanderige grond begon.Maar.......Wat was het uitzicht mooooiii!! En natuurlijk geen enkele andere gek die zich op de top van deze ellendige berg waagde, dus we hadden het rijk alleen.
Nadat we daar een heerlijk broodje (jawel) ham/kaas hadden gegeten zijn we weer naar beneden gegaan om onze fietstocht voort te zetten. `s Avonds lagen we uitgeput, mààr voldaan, vroeg in ons bedje.

Dag 3 zijn we gaan Raften. Voor de minder avontuurlijke waaghalzen onder jullie: Da`s een grote rubbere heel hard opgeblazen boot. Je zit met 6/8 man (vrouw) op de rand van de boot, en probeert je voeten op alle mogelijke manieren tussen spleetjes klem te zetten. Voor de rest zit je eigenlijk los, en ben je stiekem best blij met je alles behalve charmante helm en life jacket. Het water stond helaas voor ons niet zo hoog (wegens aanhoudende droogte) dus de `watervalletjes` waren minder heftig dan verwacht.
Toch was het een erg mooie dag, met aan het einde een gezellige assado (BBQ) met lekkere bloedworst, stukjes lomo (das wel lekker) en nog een stukje worst die je met je ogen dicht moest eten, mar dan wel erg lekker was.

Dag 3 hadden we redelijk vrij gepland wat bestond uit msn-en en skypen met het thuisfront en lekker boekjes lezen in de zon.

Dag 4 hebben we de bus gepakt naar de Cerro (=berg) Cathedral. Iedereen nam hier de stoeltjeslift naar boven om aldaar het uitzicht te bewonderen. Wij daarentegen zijn vet actief ( en hebben daarmee zo`n 80 pessos uitgespaard) en zijn naar boven geklommen.
Na 3 uur hadden we het `mittelstation` bereikt, en hebben daar van een welverdiende cola genoten. Vervolgens lekker de tweede lift gepakt naar de top, waar we zo gratis in mochten. Natuurlijk hebben we `s avonds dit geld heerlijk opgegeten bij een welverdiend etentje.

Dag 5 hebben we heerlijk op t strand gelegen.

Dag 6 hebben we nog een klein wandelingetje om een meertje gemaakt en verder eigenlijk stiekem weer heerlijk in t zonnetje gezeten.

En vanmiddag om half 5 gaan we dus opweg naar Mendoza. De hostels zijn geboekt ( we moeten er ff naar 2) en we gaan weer met onze vet luxe bus met bingo, dus dat is beter dan de cheape in het zuiden.

Goed, het verhaal is natuurlijk alweer veeeeel te lang, sorry daarvoor, maar we hebben ook zoveel te vertellen.
We kijken weer uit naar jullie reacties, en aan het einde van Mendoza horen jullie ons weer.

Hele dikke kussen van ons!

PS: Gets,....het filmpje is te groot,...nou we hebben nog onwijs leuke dingen gezegd waar jullie ongetwijfeld van je stoel van waren gevallen....maar dan zullen jullie nu moeten wachten tot jullie onze verhalen in levende lijven kunnen horen!